7- رسول گرامی صلی الله علیه وآله وسلم می فرمایند:«صوتان ملعونان یغضبهما الله: إعوال عند مصیبة و صوت عند نغمة یعنی النوح و الغناء».[121]
یعنی:«دو صدا ملعون است و خداوند آن دو صدا را ناپسند می دارد یکی داد و فریاد در هنگام مصیبت و دیگری صدای نغمه یعنی نوحه کردن و موسیقی».
8- امیر المؤمنین علی علیه السلام در نامه شان به رفاعه بن شداد می نویسد: « إیاک و النوح علی المیت ببلد یکون لک به سلطان».[122]
یعنی:«مبادا در جایی که قدرت داری بر مرده ای نوحه خوانی کنی».
9- جابر رضی الله عنه از پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم روایت می کند که فرمودند:«من شما را از نوحه کردن و از دو صدای احمقانه و فاجرانه نهی کردم، یکی صدای موسیقی که ساز شیطان است و صدایی که در هنگام مصیبت بلند می شود که صورت خراش می دهند و گریبان پاره می کنند، و ناله و فغان می کشند».[123] (و صوت عند مصیبة خمش وجوه و شق جیوب و رنة الشیطان).
10- امام صادق علیه السلام می فرماید:(لایصلح الصیاح على المیت ولاینبغی و لکن الناس لایعرفون).[124]
یعنی:«شیون کشیدن بر مرده درست و شایسته نیست ولی مردم نمی دانند».
11- فضل بن میسر می گوید: خدمت امام صادق علیه السلام بودیم که شخصی آمد و از غم و مصیبتی که به او رسیده بود شکوه کرد، امام فرمود:(أما إنک إن تصبر تؤجر و إلا تصیر یمضی علیک قدر الله الذی قدر علیک و أنت مأزور).[125]
یعنی:«اگر صبر کنی پاداش داده می شوی و اگر صبر نکنی باز هم آنچه تقدیر خداوند باشد بر تو جاری می شود، اما در این صورت گنهکار خواهی شد».
12- رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند:(أنا بریءٌ ممن حلق و صلق و رفع صوته).[126]
یعنی:« من بیزارم از کسی که(بخاطر مصیبت) مویش را بتراشد و صدایش را بلند کند».
13- از امام صادق علیه السلام روایت است که و پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم از فریاد کشیدن در هنگام مصیبت و از نوحه کردن و نوحه شنیدن و به صورت زدن نهی کرده اند.
«نهی عن الرنة عند المصیبة و نهی عن النیاحة و الإستماع إلیها و نهی عن تصفیق الوجه».[127]
14- از امام صادق یا باقر علیهما السلام پرسیده شد که نماز با کلاه سیاه چگونه است؟ فرمودند:«با آن نماز نخوان، زیرا که رنگ سیاه لباس اهل دوزخ است».
(لاتصل فیها فإنها لباس أهل النار).[128]
15- از امیرالمؤمنین علی علیه السلام روایت شده که فرمودند:«لاتلبسوا السواد فإنه لباس فرعون». یعنی:«سیاه نپوشید که لباس فرعون است».[129]
16- در روایت دیگری آمده است که فرمود:«خواهرم! ای أم کلثوم! ای فاطمه! ای رباب! مواظب باشید اگر من شهید شدم برای من گریبان پاره نکنید و صورت نخراشید».[130]
17- و در روایت دیگری آمده است که فرمود:«خواهرم! قسمت می دهم، قسمم را نشکن، هر گاه شهید شدم هرگز برای من گریبان پاره نکن و صورت نخراش و واویلا نکن».
«یا أختی إنی أقسمت علیک فأبریء قسمی لا تشقی علی جیباً و لا تخمشی علی وجهاً و لا تدعی علی بالویل إذا أنا هلکت».[131] از امام صادق علیه السلام در تفسیر آیة کریمه ولایعصینک فی معروف نقل شده که فرمود:«المعروف أن لا یشققن جیباً و لا یلطمن وجهاً ولا یدعون ویلا ولا یقمن عند قبر».
یعنی:«معروف این است که زنان گریبان پاره نکنند و به سر و صورت نزنند و واویلا نکنند و در کنار قبر قیام نکنند».[132]
18- از ابوسعیدرضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم زن نوحه گر و گوش کنندة نوحه را لعنت کرده است. (لعن النائحة والمستمعة).مستدرک الوسائل 1/144، بحار الأنوار82/93
برگرفته از کتاب
عاشورا در میزان عقل و دین
نوشتة استاد زین العابدین ابراهیمی
